O poplavi autobiografija i memoara velikih pop zvijezda u posljednjih par godina nedavno smo pisali. No, po svemu sudeći, ovaj trend, koji je čak dobio i naziv 'Keith Richards fenomen' (odnosi se na golemi tržišni potencijal autobiografija rock zvijezda gdje ove pišu kojim su se drogama drogirali i s kim su spavali), neće se tako brzo ispuhati. Tako je u samo posljednjih nekoliko dana objavljeno nekoliko značajnih autobiografskih tekstova rock dinosaurusa, među kojima su bez sumnje najveći interes pobudili memoari velikog kanadskog kantautora Neila Younga, Waging Heavy Peace (osrednji kalambur koji podsjeća na memoare ratobornog predsjednika generalisimusa Dwighta Eisenhowera Heavy Peace), odnosno pjevača jednog od najpopularnijih bendova 60-ih i 70-ih, The Who, Petea Townshenda, pod nazivom Who I Am.
Townsendovi memoari već su podigli prašinu, a o njima je pisao i jedan od najpoznatijih američkih rock kritičara zadnja tri desetljeća, Bob Christgau. Ime ovog kritičara vjerojatno je dobro poznato poznavateljima njujorške punk i no-wave scene, s obzirom da je uz Lestera Bangsa, inače mnogo boljeg stilista i nemjerljivo zanimljivijeg pisca, bio jedan od kritičara koji su ovaj lokalni fenomen podigli na razinu svjetske pojave. Osim toga, Christgau je dobio čast da se čak i jedna pjesma Sonic Youtha nazove prema njemu.
Naime, nakon jedne kritike u kojoj je stil Thurstona Moorea i Leeja Renalda nazvao jeftinom kopijom avangardnog muzičara Glenna Brance, Moore mu se odužio pjesmom 'I Killed Christgau with My Big Fucking Dick', kasnije poznatom kao 'Kill Yr Idols'. I Lou Reed je na svom albumu Take No Prisoners napao Christgaua: "Critics. What does Robert Christgau do in bed? I mean, is he a toe fucker? Man, anal retentive, A Consumer's Guide to Rock, what a moron: 'A Study' by, y'know, Robert Christgau."
No, Christgau je preživio i Lou Reeda i Moorea i njegovo ubijanje nabijanjem te je u idućim godinama i desetljećima postao doajenom američkog rock žurnalizma. Sad je pompozni Bob Christgau izazvao i Townshendovo nezadovoljstvo nakon izuzetno negativne kritike u New York Times Book Reviewu u kojoj, među ostalim, kaže i sljedeće:
